O Nas

Hospicjum, co może dziwić, to miejsce… pełne życia! Do domów naszych dzieci zanosimy oprócz specjalistycznej opieki – ciepło, troskę i nadzieję. Może się wydawać, że hospicjum to smutek, ale uśmiechy naszych podopiecznych potwierdzają, że jest inaczej.

Opiekujemy się małymi pacjentami i ich rodzinami w najtrudniejszym, ale też najważniejszym okresie ich życia. Nikt nie wie jak dużo czasu im zostało, więc ten, który mają, powinni przeżyć jak najlepiej.

Pracujemy 24 godziny, 365 dni w roku

Hospicjum domowe to miejsce szczególne. Nie ma tu bowiem osobnego ośrodka, w którym znajdują się nasi podopieczni. Pozostają oni w swoich rodzinnych domach, otoczeni miłością i troską najbliższych. Tu czują się bezpiecznie i pewnie.
Pierwsze w północno-wschodniej Polsce Domowe Hospicjum dla Dzieci prowadzimy od 2009 roku. Dzięki tej opiece, nieuleczalnie chore Dzieci nie są skazane na długotrwały pobyt w szpitalu, ale mogą przebywać i żegnać się z bliskimi w swoich domach. Naszym priorytetem jest poprawa jakości ich życia oraz dawanie im nadziei i oparcia w najtrudniejszych chwilach.
Pod stałą opieką hospicjum pozostaje zwykle około 30-40 dzieci. Mogą liczyć na naszych lekarzy, pielęgniarki, rehabilitantów, psychologów i wsparcie duchowe. Zespół lekarsko – pielęgniarski jest do dyspozycji pacjentów przez 24 godziny, 365 dni w roku. Dodatkowo, rodziny pacjentów hospicyjnych otrzymują wsparcie asystentek rodziny oraz pracownika socjalnego, którzy pomagają im w codziennych sprawach, także urzędowo-administracyjnych. Gdy podopieczny odchodzi, rodzina może liczyć na kompleksowe wsparcie w żałobie. Pomagamy rodzinom uporać się z tragedią związaną ze stratą dziecka.

Nasza historia w pigułce

Sięga początku lat 90-tych. Zaczynająca przygodę z onkologią dziecięcą dr Katarzyna Muszyńska-Rosłan zaprosiła do współpracy rodziców, których dzieci zmagały się z nowotworem. Wtedy trzeba było walczyć o wszystko – o sprawy związane bezpośrednio z samym leczeniem raka (czyli o warunki na oddziale onkologicznym, metody diagnostyczne, dostępność do badań i lekarstw), o wsparcie domu, rodziny, o wakacje, o szkołę. „Porażeni chorobą najukochańszego dziecka, w zasadzie nikt z nas nie wiedział jak się zachować. Gdzie szukać skutecznej pomocy? Jak zorganizować zabieg czy sfinansować drogie, niezbędne leczenie?” – wspominają rodzice po latach. Potrzeba wymusiła powołanie Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci z Chorobami Rozrostowymi, które skupiało początkowo dwóch lekarzy (drugim była dr Elżbieta Solarz) i kilkoro rodziców. Był rok 1991.

Jako stowarzyszenie wspólnie walczyliśmy o życie dzieci. Stopniowo poprawiały się warunki leczenia. Pod czujnym okiem dr Rosłan nasi ówcześni podopieczni jeździli na turnusy rehabilitacyjne, zwiedzali Europę, pokochali góry. Niektórzy są z nami do dzisiaj a idea turnusów rekreacyjnych rozciągnęła się na rodzeństwo podopiecznych hospicjum.
Stowarzyszeni we wspólnocie celów, zbieraliśmy więc fundusze pierwotnie tylko na nasze „onkoludki”. Ogromny postęp medycyny przez te lata sprawił, że obecnie większość dzieci udaje się wyleczyć z raka. Większość to jednak nie oznacza wszystkie… Jak pomóc tam, gdzie onkologia dziecięca zawodzi? I tu dr Solarz „zaraziła” nas ideą stworzenia domowego hospicjum dla dzieci. Przekształciliśmy Stowarzyszenie w Fundację i nazwaliśmy ją po prostu – „Pomóż Im”.
Rozpoczęliśmy od pomagania dzieciom chorym na nowotwór, ale z upływem czasu zaczęliśmy dostrzegać, że horyzont potrzeb jest szerszy i znacznie wykracza poza to, co dotąd robiliśmy.
Dzięki ogromnemu zaangażowaniu i pracy zespołu ludzi, skupionych wokół idei pomocy dziecku i rodzinie, powstało Białostockie Hospicjum dla Dzieci. Początkowe wsparcie Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci dało nam czas na pokonanie wyzwań organizacyjnych, na budowanie zaufania dla Fundacji, na uzyskanie statusu organizacji pożytku publicznego. Pozwoliło nam na dotarcie ze wsparciem do coraz większej grupy dzieci i ich rodzin. Przez cały ten czas uczymy się jak pomagać medycznie i pozamedycznie, jak zdobywać środki na pomoc i wsparcie, jak dobrze wykorzystywać różne kompetencje. Wynikiem pracy wielu ludzi jest powstanie Familijnego Centrum Medycznego, z którego dochód przeznaczony jest na cele statutowe Fundacji czyli na opiekę hospicyjną nad dziećmi.
Fundacja to nie jeden człowiek – to nasz zespół. Ludzie, którzy uczciwie i z pasją pracują na rzecz ciężko chorych dzieci. Czasami bywa trudno, ale wiemy, że każdy kto ma na celu dobro chorego dziecka i jego rodziny jest po prostu z nami.